شعر و ادب

چند روز پیش صبح تو رادیو یکی از گویندگان خوش ذوق قطعه شعری رو خوند که من رو فرو برد تو خاطراتم ، شما هم بخونید

آسمان چشم او آینه کیست / آن که چون آینه با من روبرو بود

درد و نفرین درد و نفرین بر سفر باد / سرنوشت این جدایی دست او بود

گریه مکن که سرنوشت / گر مرا از تو جدا کرد

عاقبت دلهای ما را / با غم هم آشنا کرد

چهره اش آینه کیست / آنکه با من روبرو بود

درد و نفرین بر سفر / این گناه از دست او بود

ای شکسته خاطر من / روزگارت شادمان باد

ای درخت پرگل من / نو بهارت ارغوان باد

ای دلت خورشید خندان

سینه تاریک من / سنگ قبر آرزو بود

آنچه کردی با دل من / قصهُ سنگ و سبو بود

من گلی پژمرده بودم / گر تو را صد رنگ و بو بود

ای دلت خورشید خندان

سینه تاریک من / سنگ قبر آرزو بود